Sessiz muzik, gozsuz sozler

Lisede bile degilim, daha yasim 14, bana sorsaniz cok buyugum, fakat elbette ufacik tefecigim. Teoman konserine gitmisim ve sonrasinda birkac sene boyunca surecek Teoman hayranligina kapilmisim. Henuz sadece ilk iki albumu var, derken iki album daha surecek bir maceranin icinde buluyorum kendimi.

Roportajlarini takip etmek icin paralari gubidik dergiler de dahil olmak uzere dergilere yatiriyorum. Bir tur kendisini anlama surecindeyim sanirim.

Bir roportajinda, "New York icin Lou Reed neyse, Istanbul icin de ben oyle olmak istiyorum" deyip bir sehirle ozdeslesme fikrini aklima ilk defa sokmus, fakat benim Istanbul hayallerimin gerceklesmemesi ile paralel olarak, hem Teoman defterini hem de Istanbul'u bir kapali kutuya tikiyorum.

Gel zaman git zaman...

Ve yillardir ne Teoman'dan tat aldim, ne Istanbul'dan. Sanki ikisi de ayni zamanlarda kendisini tuketme egilimine girmis ve ben hep o kaostan kacmaya calismisim hayatimda.

Fakat ne zaman Teoman'i hatirlamak istesem, eski gunlerin hatrina, ilk iki albumunden sarkilar dinleyip hala ayni tadi, zevki, coskuyu ve zenginligi yakaladigimi saskinlikla fark ediyordum, her seferinde, aslinda ne kadar sairane bir tonu oldugunu ve o tonu ne zaman, nasil, neden kaybettigini sorgulayarak.

Bilirim, cok okumus bir insandir, roportajlardan da anladigim kadariyla bos da degildir, ama 3. albumden itibaren sanki hep fazla yalniz kalmis da, ilgi istemis insanlardan, sonra giderek gordugu ilgiden sikilmis, ama ilgisiz de kalamamis, kalmayi istemis, yine de kacamamis bir insan goruntusu cizmisti Teoman bende. "Nereye kadar gidecek bakalim?" diyip izlemistim hep sessizce, ve bugun "Iyi olmadi, buyuk ihtimalle son albumum." diyerek beni sasirtmadi. Zaten bu kadar acik ve net kendisini elestirebilecek nadir insanlardandir kendisi benim icin.

Son albumunde, nihayet Teoman ilk iki albumdeki gibi pek cok sey anlatmak istiyor, fakat kelimelerini yitirmis gibi sanki. Son 2 albumunde suren, melodi yitimi de devam etmis. Fakat eski Teoman'dan kalan bir sey var bu albumde, populerlik kaygisi gitmis, ilgi istemiyor Teoman, kendisi olmak istiyor. Kendisini yasatmak istiyor, cabaliyor, ama kendini bulamiyor. Hala.

Yaslilik degil, kuraklik. Kalici midir, bilinmez.

Yine de, 'son albumum' yazisi, icimde bir uzuntu yaratmadi degil. Sanki o eski Teoman'i bir gun gorebilirmisiz de o sansimizi yitirecekmisiz gibi.

Bekleyip gorucez, kim nasil nerede, yeniden.