dusundum dusumden ayri kaldim

Sibel Alas, Adam sarkisini soylerken, kucucuk bir cocuktum. Yil 95. Yas 10. Sadece taklit edilebilecek empati yetenegi sayesinde yasanan cocukluk romantizmi var deneyimler hanesinde. O zamanki cocuk aklimla bile, sarkinin kalitesini, klibinin basarisini kavramisim, o kadar kavramisim ki, her bir goruntusunu hatirliyorum klibinin. O kadar unutmamisim, o kadar icime islemis ki, gunlerdir bu sarki ile uyaniyorum. Arada bir Elvis Costello-I want you ve Camera Obscura-Hands up baby'e takiliyorum, kabul. Fakat Ally McBeal gibi fon muzigi kategorisine yukselttim bu sarkiyi.

Gunlerdir abuk subuk ruyalar goruyorum, arkadaslarimla konusuyorum. Guluyoruz. Planlar yapiyoruz. Fakat oldugum yerden ayrilamiyorum. 

Dusunuyorum, dusunuyorum. Hicbir sey istedigim gibi olmuyor. Istediklerimin olmamasina alistimsa da, bu sefer pek zor geldi kabul etmek bunu. "Keske o ben olsaydim dedigim..." kadinlar, yagmuru ozledim, bilir misiniz yagmur ozleminin nasil bir sey oldugunu. Onun ferahlatici hissini ozledim. O kadar ozledim ki, onun dusuncesi yoklugundan daha cok kavuruyor.

Derken ayni baslik altinda Cemal Sureya'ya denk geliyorum:

Adam şapkasına rastladı sokakta

Kimbilir kimin şapkası

Adam ne yapıp yapıp hatırladı

Bir kadın hatırladı sonuna kadar beyaz

Bir kadın açtı pencereyi sonuna kadar

Bir kadın kimbilir kimin karısı

Adam ne yapıp yapıp hatırladı.

Yıldızlar kıyamet gibiydi kaldırımlarda

Çünkü biraz evvel yağmur yağmıştı

Adam bulut gibiydi, hatırladı

Adamın ayaklarının altında

Yıldızların yıldız olduğu vardı

Adam yıldızlara basa basa yürüdü

Çünkü biraz önce yağmur yağmıştı.

Yine Cemal Sureya soyle bir seyler de demis ki, Voodoo Girl'u kendime atfetmeyi kestigimden beri, yerini bununla doldurmusumdur:

Sen el kadar bir kadınsındır

Sabahlara kadar beyaz ve kirpikli

Bazı ağaçlara kapı komşu

Bazı çiçeklerin andırdığı

İş bu kadarla bitse iyi

Bir insan edinmişsindir kendine

Bir şarkı edinmişsindir, bir umut

Güzelsindir de oldukça, çocuksundur da

Saçlarınla beraber penceredeyken

Tum bunlar arasinda gidip gelirken ben, Adam sarkisinin baslangici hic gitmiyor aklimdan:

Sevipte söyleyemediğim şarkılar var,

Bir dizesini asla hatırlayamadığım şiirler,

Keşke, keşke o ben olsaydım dediğim

Hikaye kadınları,

Düşlerim var.

Uyandığımda yanlızca başını hatırladıgım

Ve asla sonuna kadar görmeyi beceremediğim,

Bir adam var düşümde, tam dokunacakken uyandırıldığım

Bir adam.

Sonumuzun ne olacağını hiç öğrenemediğim

Düşümde bir adam var. benimmi bilemediğim

Bir adam var diyorum, düşünüp düşümden ayrı kaldığım

Klipteki gibi uyandigimda ayagimda kirmizi boyalar gormek istiyorum. Tipki klipteki gibi, siyah kedime sarilip sarabimi icebilmek, oylece uyuyabilmek istiyorum. Uyandigimda ise cizdigim tablonun icinde kaybolmak.