Insanoglunun en cok yanildigi nokta, belli kisilerin pur saf, belli kisilerin pur kotu oldugudur. Oysa her yeni gun, her yeni adimda herkes kendisi ile buyuk bir savasa girer. Matematiksel cebirden, fiziksel cebire gecistir adeta; esitliklerinizi kaybetmenin esigine gelip gelip donmedir her gun.
Ben savasimi bazen o kadar buyutuyorum ki, uyaninca yatakta durmaktan nefret eden ben, kendimi yataktan atmaya ikna etmek icin maksimum caba harciyorum. Sadece yatak dosek meseleleri olsa yine iyi, gormekten zevk aldigim insanlari gormek, gitmekten zevk aldigim konferanslara gitmek, sevdigim mekanlari ziyaret etmek icin bile cebir kullanmam gerekiyor.
Nerde gecesini gunduzune katip gunde milyon is yapan, milyon dusunce gelistiren, milyon kisi ile vakit geciren kiz, nerde simdiki ben... Birbirinden cok uzakta olmasa gerek, cebri kismi atlatinca zevk almayi bildigime gore...
Bir de kendimi nereye konumlandirmak, nasil mayalayip yogurmak istedigime karar versem...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder