Neler degisti deseniz, hem cok fazla sey, hem de hicbir sey.
Renklerimi kaybettim, sesimi unuttum sanarken, sesimin rengini bagira bagira yazmayi cizmeyi hatirlamak, sanirim yeterince buyuk bir degisim. Hani en basitinden.
Ben su gecen bir senede, cok eglendim. Cok eglendim derken, gecmis eglenmeleri catlatircasina eglenmedim, sadece daha farkli bir sekilde, bir taraftan her daim calismanin arasinda, her daim eglendim.
Harika insanlarla tanistim, sadece bir senelik bir arkadaslik olarak kalmasini istemedigim o kadar cok kisi var ki, teker teker bavullarin kapatildigi, veda yemeklerinin duzenlendigi su gunlerde, gozlerin dolu dolu olmamasi elde degil.
Bir tur gorusme haritasi ciziyoruz, Turkiye'den Venezuela'ya uzanan, Ingiltere, Almanya, Fransa, Yunanistan'a ugrayan, ucu Hindistan'a kadar giden, dunya capinda bir harita.
Gidenin ve gelenin ayni hizda, ayni tonda etkiledigi su gunlerde, her sey pek nostaljik, UCL'in agir burokrasisi, cimenlerinin yesili, ogrencilerinin ilk gunlere has rehaveti, ekimin ruzgar kokusu, sogumaya baslayan dokusu, SPP'nin UCL'in uzaginda kendi halinda dikilisi. Salina'nin SPP'nin girisinde bizi gorup her zamanki gulec yuzu ile bizi karsilamasi...
Bir de, dun en buyuk degisimi gorduk, 4 mezun ogrenci olarak. Tanisma toplantisinda, gecen sene oturdugumuz sandalyeleri yenilere birakip ana masaya oturduk. Her zamanki Saladin sarkazmini bir de oradan gorduk, kursu bize birakilinca konustuk da konustuk. Meger ne cok anlatacak, tavsiye edecek seyimiz varmis, ne cok gormusuz, gecirmisiz ki, listemiz uzayip da gitmis. Bizim listemiz uzadi, fakat yeni ogrencilerden gelen sorular bizim listemizden de uzun, verdigimiz cevaplar ne kadar yetti, ne kadar eksik kaldi bilinmez, yine sandalyelerde oturmaktan cok keyif aldigim bir yili, dun o masada bitirmek guzeldi. Bir senede ne cok ogrendigimizi, ne cok gelistigimizi gosterdi.
Tesekkurler UCL, seni ilk gunden sevdim, yerin ayridir bilesin.
Simdilik gidiyorum, elbet yine gelirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder