Dun yeniden yogaya basladim ve bence hayatimda yaptigim en iyi yogaydi. Derslerin verildigi spor salonu, kiliseye bagli bir yer, yoga dersleri de ucretsiz ve ben bu nedenle pek onyargiliydim. Gecen sene, icinde melekler ve diger mantiksizliklar olan yoga seanslarindan sonra, nedense zihinsel olarak hafiflemek yerine agirlastigimi hissediyordum. Ama dun, resmen uzun zamandir hissetmedigim kadar mutlu hissettim.
Bugun ise fazla duygusal hissediyorum, surekli Yeni Turku, Ezgi'nin Gunlugu dinleyip (oyle ki Nina Simone bile deva olamadi hislerime), Sylvia Plath, Cemal Sureya, Edip Cansever ve hatta Murathan Mungan okuyasim geliyor.
Bir de aklima surekli "Dans la salitude des champs de coton"dan cumleler geliyor.
Pms vakti de degil, oyleyse ne bu ani gel-git!
Hava da gunesli ustelik.
Enteresan.
Sadece bir sey bekliyorum sessizce, beklememem dusunmemem gerektigini bildigim halde. Hep zihnimde, ne yaparsam yapayim. Rolantide gidiyoruz bakalim simdilik.